W ostatnich latach, mimo postępów w opiece neonatologicznej, dysplazja oskrzelowo-płucna (BPD) pozostaje istotnym problemem klinicznym i zdrowotnym publicznym. Jest to jedna z głównych przyczyn przewlekłych chorób układu oddechowego u dzieci, co prowadzi do wielokrotnych i długotrwałych hospitalizacji, a także wiąże się z wysokimi wskaźnikami umieralności oraz zmianami w wzroście i rozwoju neurologicznym. W badaniach oceniających noworodki skrajnie wcześniaków w Stanach Zjednoczonych, stwierdzono, że wskaźniki zależności od tlenu w 36. tygodniu życia wynosiły od 44,8% do 49,8% w latach 2008-2018. W kontekście tych danych, pojawia się pytanie o rolę deksametazonu, substancji stosowanej w leczeniu BPD, a także o jego aktualne zastosowanie w praktyce klinicznej.
Cel badania i metodologia
Celem przeprowadzonego badania była ocena częstości stosowania deksametazonu w leczeniu dysplazji oskrzelowo-płucnej oraz analiza trendów wśród noworodków o bardzo niskiej masie urodzeniowej (VLBW). Badanie miało charakter retrospektywny i obejmowało noworodki urodzone przed 37. tygodniem ciąży, które były hospitalizowane w latach 2006-2022 w uniwersyteckiej intensywnej terapii noworodkowej.
Wyniki badania: Częstość stosowania deksametazonu
W ciągu 17-letniego okresu badania do intensywnej terapii noworodkowej przyjęto 1691 noworodków VLBW, z czego 163 (9,6%) otrzymało deksametazon. Roczna częstość stosowania deksametazonu wahała się od 3,7% do 9,2%. Wśród noworodków, które otrzymały deksametazon, 85% pozostawało zależnych od tlenu w 36. tygodniu życia. W grupie noworodków urodzonych przed 28. tygodniem ciąży, częstość stosowania deksametazonu wzrosła do 24,6%, co sugeruje, że w przypadku bardziej niedojrzałych noworodków, terapia ta jest bardziej powszechna.
Analiza porównawcza grup noworodków
Analizując różnice między noworodkami, które otrzymały deksametazon, a tymi, które go nie otrzymały, zauważono istotne różnice w charakterystyce matek i noworodków. Noworodki leczone deksametazonem miały niższą masę urodzeniową i były częściej narażone na chorioamnionitis, co może wpływać na ich stan zdrowia i konieczność stosowania deksametazonu.
Dyskusja: Zmiany w stosowaniu deksametazonu w kontekście BPD
Wyniki badania wskazują na stabilność stosowania deksametazonu w leczeniu BPD w analizowanej grupie noworodków VLBW, mimo że w innych badaniach w krajach rozwiniętych odnotowano wzrost w stosowaniu tej substancji. Na przykład, w badaniach przeprowadzonych w Anglii i Walii, częstość stosowania deksametazonu wzrosła do 5,3% w latach 2012-2019. Warto zauważyć, że w badaniach w Korei Południowej, częstość stosowania deksametazonu wyniosła 20,5% w latach 2013-2020, co pokazuje różnice w podejściu do terapii w różnych krajach.
Bezpieczeństwo i skutki uboczne stosowania deksametazonu
W kontekście stosowania deksametazonu, istotne są również obawy dotyczące długoterminowych skutków ubocznych, w tym ryzyka wystąpienia porażenia mózgowego. Badania wykazały, że wczesne stosowanie steroidów zwiększa ryzyko porażenia mózgowego, co podkreśla konieczność rozważenia ryzyka i korzyści związanych z terapią.
Podsumowanie i wnioski
Podsumowując, badanie wykazało, że około 10% noworodków VLBW oraz 25% noworodków urodzonych przed 28. tygodniem ciąży otrzymało deksametazon. Chociaż częstość stosowania tej substancji pozostaje stabilna, istnieje potrzeba dalszej analizy jej wpływu na zdrowie noworodków oraz oceny długoterminowych skutków leczenia. W kontekście rosnącej liczby noworodków skrajnie wcześniaków, badania te dostarczają cennych informacji dla praktyki klinicznej oraz przyszłych badań w tej dziedzinie.
Bibliografia
Teixeira Mei Li Ng, Marba Sérgio Tadeu Martins and Caldas Jamil Pedro de Siqueira. Temporal trends of the use of dexamethasone for the treatment of bronchopulmonary dysplasia in very low-birth-weight preterm infants: a single-center evaluation. Einstein 2024, 22(10), 1039-1051. DOI: https://doi.org/10.31744/einstein_journal/2024AO0849.
